Nasze Cele

Yasmina

Zbliżał się zachód słońca. Ostatnie jego promienie wpadały przez okno do białego pokoju. W kącie siedziała skulona nastolatka. Patrzyła się tępo przed siebie swoimi brązowymi oczyma. Była pogrążona zamyśleniu.

Dlaczego tak się stało? Czemu tak musiało być? Czuję się tak dziwnie. Wszystko zniszczyłeś. Na zawsze zostanie po tym zdarzeniu głęboka rana. Nie zaufam mu już nigdy więcej , a jeszcze mi za to zapłaci, gdy nadejdzie odpowiedni moment. W mojej głowie jest totalna pustka. Mam już dość tych zabiegów, brak mi sił. Chcę wrócić do domu, do przyjaciół którzy mi zostali. Wiem, że to nie możliwe. Muszę jeszcze wytrzymać, jeszcze kilka miesięcy, a zostanę wyleczona. Co ja mówię tego nigdy nie wyleczę! Zmniejszę tylko ból. Co z tego, że usuną mi kilka chwil życia z pamięci? Brakuje mi najbliższych. Mają mnie leczyć, a każą mi siedzieć samotnie w tym ponurym pomieszczeniu! A ja chcę żyć!! Biegać pośród drzew, wąchać przecudowne kwiaty... dobrze, że ty tu jesteś. Jako jedyny pozostałeś przy mnie. Jesteś moim wiernym przyjacielem. Odkąd cię zobaczyłam, wiedziałam, że będziemy razem dzielić smutki i radości. Jesteśmy jednością. Nikt nie może nas rozdzielić...
Co się dzieję, co ja mówię. To wszystko przez te lekarstwa i zabiegi. W głowie mi się mąci. Mam 1000 myśli na sekundę. Chce być normalna i muszę wytrzymać te miesiące... wtedy będę normalna a ból minie... Fenixion? Czy ja oszalałam? Co ja wygaduję? Odpowiedz proszę... ja nie mogę tak zginąć ja kocham...

Nastolatka zamknęła oczy z których kapały łzy, jedna za drugą. Podniosła się z podłogi i chwiejnym krokiem podeszła do okna. Z kieszeni spodni wyciągnęła czerwony dysk i mocno ścisnęła go w ręce. Spojrzała w stronę zachodzącego słońca.
Wytrzymam! Stawię czoło przeszłości i pójdę z podniesioną głową przed siebie...

proszę o szczere komentarze moich opowiadań Smile

Z góry dzięks Smile

Plina

dla mnie bomba Smile

czekam na więcej takich Smile

Shigna

Mnie również się podoba Smile

Shayna

I mnie tez

Kati

Mi także... Teraz muszą się posypać nexty! Wink

Shayna

Oczywiscie! Czekamy na nexty

Kati

Czekamy... czekamy... czekamy...
Może się wreszcie doczekamy... ^^

Shayna

Kiedys napewno...

Yasmina

I właśnie nadeszła ta pora na następne opowiadanie!
Pamiętajcię, że same tego chciałyście Twisted Evil

Nadchodziło lato. Z dnia na dzień robiło się cieplej. Ludzie powoli zmieniali wiosenne ubrania na letnie. Uczniowie odliczali dni do końca roku szkolnego. Cały świat zdawał się być szczęśliwy i radosny.
Główną ulicą szła wysoka dziewczyna. Miała z 15 lat oraz czarne długie, proste włosy i złote oczy. Ubrana była w zieloną bluzkę na długi rękaw i biała spódnice do kolan. Na nogach miała zielone baletki. W rękach niosła książki. Szła pewnym, zdecydowanym krokiem. Z oddali słychać było dźwięk dzwonka szkolnego "No nie! Znów się spóźnię!" i zaczęła biec. Zatrzymała się dopiero przed drzwiami od klasy i weszła po cichu. Zauważyła że p. Tosha piszę temat. Już siadała gdy nauczyciel odwrócił się.
-Panno Saluki! Który raz już się spóźniasz na moją lekcję?- zapytał
-Pierwszy, p. Tosha- odp.
-Czy aby na pewno? Jakoś zdaje mi się, że to już któryś z kolei.-
-Wydaje się panu.
-To już przesada! Saluki zostajesz dzisiaj po lekcjach!- krzyknął mężczyzna
-Dlaczego?- zapytała
-Masz śmiałość jeszcze pytać? No nie, co z tą młodzieżą! Po pierwsze za spóźnienie, a po drugie za kłamstwo! A teraz siadaj. –dodał
Po tym incydencie nauczyciel wrócił do prowadzenia lekcji. "Co za przeklęty staruch. Ledwo widzi, a myśli, że nie wiadomo kim jest! Ma szczęście, że nie poznał jaka jestem na prawdę!" rozmyślenia przerwał dziewczynie dzwonek na przerwę. Wszyscy szybko wyszli z klasy.
-Jilin!- ktoś krzyknął i odwróciła się czarnowłosa
-Co?- zapytała
-Mam do ciebie sprawe! Chce abyś była w naszej grupie na biologii- wydusiła z siebie piegowata dziewczyna
-Apo! Już ci mówiłam, że nie potrzebuje być w grupie samych kujonów. Potrafię stworzyć sobie grupę, wiec daj sobie ze mną spokój- wyjaśniła Saluki i odeszła zostawiając dziewczynę na środku korytarza. Jilin udała się na następną lekcje. Bardzo nudziła się. Nie lubiła tego świata, nie lubiła ludzi. Odkąd trafiła na ziemie nie spotkała jeszcze prawego człowieka. Każdy zawsze czegoś chciał dla siebie. Czarnowłosa nie była człowiekiem, była aniołem, który został zesłany na ziemie, aby wypełnić różne misje. Nie miał pomagać ludziom, ani czynić dobro. Miała wypełniać zadania dla korzyści swojego świata Krajny Aniołów.
Po zakończeniu lekcji poszła odsiedzieć swoją karę. Nie miała i tak nic lepszego do roboty. Jilin weszła do słynnej Sali 109, gdzie mieściła się tzw. koza. Była już tam wiele razy. Usiadła na swoim stałym miejscu i przybrała znudzoną minę. Kilka minut później przyszedł p. Tosha i zaczął swój staromodny wykład. nikt go nie słuchał. Gdy staruszek skończył się produkować, każdy zaczął robić co chciał. Złotooka zamyśliła się o swoim życiu. Chciała wrócić do swego świata. Niestety nie mogła, musiała tu zostać. Była już tu 2 lata, ale nie znalazła przyjaciół. Nie chciała tego. Była wielką tajemnicą dla wszystkich. "Nudzi mi się. Coś bym tu zrobiła, tylko co? Szkoda że nie mogę używać mojej mocy gdy mi się nudzi!" Jilin położyła głowę na ławce i zasnęła. Obudził ją jakiś kolo. Miał dredy i pełno kolczyków.
-Eee..... obudź się!- powiedział
-Dobra już nie śpię!- dodała po czym wyszła z Sali i szybko poszła do internatu.

Kati

Next! Nareszcie... Postarałaś się! Znowu! ^^

Shayna

Superr!!

Kati

Kia!!! ^^

Plina

No w końcu next =3 Bajer!! Dla mnie bomba!!

Kati

No to wszyscy siem cieszymy ^^

Shigna

Zgadzam się, ekstra Smile